Nieznana proza Walta Whitmana, odnaleziona w archiwach po 165 latach od anonimowej premiery w „New York Sunday Dispatch” i przetłumaczona przez Szymona Żuchowskiego niespełna rok po amerykańskiej premierze. Powieść obyczajowa łącząca cechy kryminału, dokumentu i publicystyki z silnymi wątkami autobiograficznymi, pokazująca, jak Whitman dojrzewał do stania się jednym z najważniejszych amerykańskich poetów, a jego pisarstwo krystalizowało się w nowatorską formę znaną z wydanych trzy lata później, przełomowych Źdźbeł trawy. 

Wiersze do czytania w podróży, do pożyczania na przerwach, do błogosławionego gmatwania prostych losów. "Zagubiłem się w Dyckim", powiedział ktoś. I bardzo dobrze. To wiersze do odnajdywania; wiersze-znajdy; wiersze szukające pana, który w ich dziwnym ułożeniu dostrzeże swoją własność. Kolejne wydanie książki przygotowane na dziesięciolecie Nagrody Literackiej Nike dla autora.

"Jarniewicz im starszy, tym poetycko młodszy: odważniejszy, bardziej brawurowy, mniej klasyczny, sięgający dalej wyobraźnią". Sześćdziesiąt wierszy na sześćdziesiąte urodziny autora w wyborze dwojga krytyków z najmłodszej formacji pokoleniowej. Perspektywa, w jakiej ujmują twórczość Jarniewicza Marta Koronkiewicz i Paweł Kaczmarski, pozwala wyostrzyć wybrane wątki, mechanizmy i akty zaangażowania tej poezji. To bardziej "osobny tom wierszy niż przekrojowe prawie-zebrane".

Liryczna i halucynacyjna mieszanka prozy, poezji, tekstów piosenek oraz autobiografii będąca poszukiwaniem źródła sensu, inspiracji i miłości.  Zarazem – jak to określa sam Cave – „poemat drogi i horror, gdzie Autostopowicz miesza się z Księgą Psalmów, z Johnem Berrymanem, z domieszką indygenizmu i Ziemi jałowej, z Cocksucker Blues, Nosferatu, z Marilyn Monroe, Jimim Hendrixem i Janis Joplin, i z każdym, kto utonął we własnych wymiotach”. 

Zbiór podsumowujący dwadzieścia lat pracy twórczej jednego z najciekawszych współczesnych poetów polskich. Twórcy podążającego na przekór trendom, nieustannie eksplorującego tereny własnej podmiotowości. Wiersze zebrane Roberta Rybickiego, wydane w prestiżowej serii „Dożynki”, pozwalają prześledzić drogę artystyczną autora, jego ewolucję i najżarliwsze próby obrony myśli awangardowej na mapie poezji polskiej XXI wieku. 

W reportersko-felietonistycznym stylu, z ironicznym dystansem "starego mistrza", który niejedno już w życiu widział, Bohdan Zadura celnie punktuje absurdy naszej współczesności. Przywołując takie pojęcia, jak postawa obywatelska, wspólnota narodowa, lojalność społeczna, braterstwo, duma czy honor, i zestawiając je z medialnymi hejterskimi komunikatami, podważa symbole, które są dzisiaj niebezpiecznie nadużywane. Najmocniejsza i najbardziej zaangażowana książka naszych czasów. Mądra choćby nawet "po szkodzie".

W najnowszym tomie autorki, za wcześniejsze książki nominowanej m.in. do Nagrody im. W. Szymborskiej oraz Silesiusa, powraca motyw odrzucenia, przejmująco przedstawiony w obrazach ludzi pozbawionych domu i przeszłości, niepewnych jutra, a zamiast tego mających dotkliwie potwierdzoną pewność, że w naszym świecie nikt nie wyjdzie im na spotkanie, nie zaprosi w gościnę. Poruszająca panorama bohaterów: tych, którzy choć w części pragną zostać dostrzeżeni, i tych, którzy na wszystko pozostają ślepi. 

Eksperymentalna proza laureata literackiej Nagrody Nobla z 2016 roku w kongenialnym tłumaczeniu Filipa Łobodzińskiego. Dylan bierze na warsztat amerykańskie mity, wątki z opowieści ulicznych czy doniesień medialnych, przepuszczając je przez strumień świadomości i rozbijając z parodystyczną brawurą, a tłumacz – równie brawurowo – wzbogaca tekst o typowo polskie skojarzenia i aktualności. Wszystko to sprawia, że lektura Tarantuli staje się "jazdą literacką kolejką górską na oślep", porównywalną z najdzikszymi wymysłami dwudziestowiecznej awangardy. 

W wierszach z tomu Puste noce do głosu dochodzi dobitniej niż do tej pory doświadczenie żałoby, pożegnań i rozstań; daje o sobie znać traumatyzująca obecność odziedziczonej pamięci o wojnie, odzywają się głosy ze składnicy dawnych i współczesnych mitów, klisz i fantazmatów. Tłem wielu tych wierszy jest rozpad dotychczasowego ładu i przemieszanie porządków, którym towarzyszy brutalizacja coraz bardziej rozproszonego języka. Ale Puste noce to przede wszystkim zbiór współczesnych erotyków, które wikłają się w polityczne, prawnicze czy medialne dyskursy, w języki propagandy i kultury masowej, dążąc do nieosiągalnej bezpośredniości wyrazu.

Poetycki debiut łączący intymność z zaangażowaniem w sprawy społeczne, z centralnym tematem wojny prowadzonej na różnych frontach – zarówno politycznych, jak i prywatnych. Wiersze jak meldunki ze świata wewnętrznego i sygnały ostrzegawcze, gdy konflikty społeczne podsycają intymne lęki, a strach o siebie i dziecko paraliżuje gardło. Instruktaż mówienia „nie” w sytuacjach, kiedy przemocowe władze próbują odebrać głos jednostce. 

Domknięcie trylogii Grzegorza Kwiatkowskiego, zapoczątkowanej zbiorem Radości (2013), a kontynuowanej Spalaniem (2015), która, gdy czytana chronologicznie, składa się na rodzaj poetyckiego notatnika o sytuacjach granicznych i skrajnych. Ascetyzm migawek spod znaku książki Didi-Hubermana "Obrazy mimo wszystko" sprawia, że czytelnik jest konfrontowany z własnym oporem wobec wstrząsających, choć ukazanych z chłodnym dystansem, przedstawień.

Teksty zgromadzone w tomie, określane jako „wierszowiązałki”, mają ułatwiać nawiązywanie więzi między czytelnikami. W przygodach dobrych piratów oraz portretach innych stworów (m.in. bojaków, Wieloryba-Niedoryba, tacierzyńskiego konika morskiego, wielodzietnej manatki czy wścibskiego wychuchola) świetnie odnajdą się zarówno dorośli, jak i młodsi odbiorcy. Kontynuując najlepsze poetyckie tradycje spod znaku Brzechwy czy Wawiłow, autorka nie waha się mówić językiem dziecka XXI wieku, które – jak „lewek łażący po levelach” czy smutna hiena Irena – zmaga się z nowoczesną technologią oraz internetowym hejtem. Książka Joanny Mueller, napisana w kooperacji z domową dziecięcą załogą i z czułością zilustrowana przez Mariannę Sztymę, odpowiada na pewien brak we współczesnej literaturze dla dzieci. To naprawdę dobra poetycka robota! 

W swojej jedenastej książce poetyckiej laureat Nagrody im. Szymborskiej 2013 bada stopień pokrewieństwa i obcości między sobą a światem. Bóg w tym świecie już raczej nie mieszka, a mimo to wiele wierszy Jarosza wciąż przynależy do czasu sakralnego i przestrzeni pulsującej rytuałem. Poetycki „podmiot zdarzeń” w swych wyrazistych kadrach mierzy się z relacjami rodzinnymi, pierwszymi zwiastunami starości, „świętami żywych”, które coraz częściej bywają świętami zmarłych. Zgodnie ze słowami autora: „Piszę. To miejsce, gdzie mogę spokojnie pomodlić się,/ poklęczeć”, otrzymujemy zbiór wierszy będących medytacyjnymi przystankami w życiowej pielgrzymce. 

W nominowanej do prestiżowej nagrody Deutscher Buchpreis książce rzeki wyznaczają trop wspomnieniowych wędrówek bohaterki. Jest to głównie londyńska River Lea, ale dołączają do niej przywoływane na pamięć inne rzeki, m.in. rodzimy Ren, Odra, Neretwa, Rzeka Świętego Wawrzyńca czy Hugla. Niemiecka autorka i tłumaczka (także literatury polskiej) wystrzega się w swej powieści autobiograficznej nostalgii, a imigrancką rzeczywistość kadruje z romantyczną ironią oraz fotograficznym dystansem. 

Nakarmić kamień. Obrazy rzeczy to nowe wydanie nagrodzonego Nagrodą Literacką Nike 2016 tomu Bronki Nowickiej. Obok znanych już tekstów czytelnik znajdzie niezwykłe fotografie, pozwalające zderzyć zawarte w mikrohistoriach obrazy z ich pierwowzorami (widelec, poduszka do igieł, stare zdjęcie) lub będące odpowiedzią na domagające się utrwalenia imaginacje wywołane przez słowa. Przedstawiony przez Nowicką świat nie obrósł jeszcze we wtórne znaczenia, w sposób szczególny działa więc na wyobraźnię, wytwarzając własne ciągi przyczynowo-skutkowe, własną logikę. Autorka penetruje relacje łączące ludzi i rzeczy, kwestionuje i podważa zastałe hierarchie, balansuje na granicy ciała i świata zewnętrznego. Związek człowiek–rzecz to dla poetki również podstawa do uobecniania zmarłych, zapamiętanych, „zatrzymanych” w przedmiotach. 

Najnowszy tom laureata Nagrody Szymborskiej to zbiór utworów zróżnicowanych zarówno pod względem tematyki, jak i formy – od krótkich, przejmujących liryków odnoszących się do określonego symbolu czy wydarzenia, po imponujące, pełne rozmachu poematy, w których maestria i dynamika obrazu perfekcyjnie komponuje się z przejrzystością myśli, co we współczesnej poezji polskiej jest zjawiskiem absolutnie unikalnym. W cichych psach czytelnik spotka więc wiersze oszałamiające i wyszukane, ale nie wysilone, lapidarne i tajemnicze, lecz nie zagmatwane, doświadczy magii świata osobnego, ale nie oderwanego od rzeczywistości – słowem, spotka poezję obłędną, a zarazem boleśnie prawdziwą.

Wydana w limitowanym nakładzie książka jednej z najważniejszych kobiet w historii muzyki współczesnej – Patti Smith. Unikalna publikacja zawiera nie tylko kilka utworów artystki przetłumaczonych przez Filipa Łobodzińskiego, lecz także jej niezapomniane portrety fotograficzne stworzone przez Franka Stefankę oraz reprodukcje rękopisów piosenkarki. Dzięki tej edytorskiej perełce po raz pierwszy w polszczyźnie rozbłyśnie „gloria” najbardziej charyzmatycznej poetki rocka.

Wiersze Kory – pierwszej damy polskiego rocka, obecnej na muzycznej scenie od połowy lat 70., charyzmatycznej wokalistki, autorki oryginalnych tekstów, osobowości, która nieustannie intryguje. W utworach wybranych przez Martę Podgórnik rzeczywistość jest przefiltrowana przez emocje, często szeroko rozpięte: drapieżność występuje obok liryczności, a wzruszenie ociera się o gniew. Gdy wybrzmi muzyka, piosenki Kory stają się wierszami. Czas na ich lekturę – w ciszy bądź do własnej melodii, Czytelniku. Wydanie drugie, poprawione i rozszerzone.

Wiersze zebrane zmarłego w roku 2012 w wieku zaledwie 24 lat Tomasza Pułki, uwzględniające wszystkie wydane za życia autora poetyckie książki, pośmiertnie opublikowane "Cennik", trzy nieznane czytelnikom tomy oraz kilkadziesiąt niepublikowanych wierszy. Wpływ na poezję polską twórczości Pułki przybiera na sile. Wielu współcześnie tworzących poetów otwarcie czerpie z jego twórczości a przedwczesna śmierci wytwarza wokół autora legendę na miarę Rafała Wojaczka.