Piąty tom Dzieł zebranych Tymoteusza Karpowicza, a zarazem pierwszy z dwóch tomów gromadzących dramatopisarską spuściznę autora, zawiera utwory znane z Dramatów zebranych (1975) oraz znalezione w archiwum Karpowicza. Do tych ostatnich, dotychczas niepublikowanych, należą: Cavernus, Piąta strona świata i Człowiek z parasolem. W aneksie do piątego tomu zamieszczono komentarze autorskie i ballady odnoszące się bezpośrednio do kilku sztuk.

W czwartym tomie Dzieł zebranych Tymoteusza Karpowicza, dopełniającym poetycką spuściznę jednego z najwybitniejszych polskich pisarzy ubiegłego wieku, znajdują się nieznane wiersze z lat 1970-2005 zachowane w rękopisach i maszynopisach. Nieliczne z nich były publikowane w prasie za życia autora bądź ogłoszone wcześniej przez wydawcę Dzieł zebranych. Do książki dołączony jest audiobook, na którym Karpowicz recytuje swoje wiersze z tomu Odwrócone światło.

Trzeci tom Dzieł zebranych Tymoteusza Karpowicza obejmuje Słoje zadrzewne (1999). Poemat, określany przez autora "dziełem życia", powstawał aż przez dziesięć lat, głównie ze względu na zmagania z chorobą żony i własną. To swoista summa życiowa wykreowana cierpieniem realnym (chorobą) i gorączkowo romantycznym (mit artysty Prometeusza).

Drugi tom Dzieł zebranych Tymoteusza Karpowicza obejmuje Odwrócone światło (1972). Nad tym obszernym poematem autor pracował około 10 lat. Pod intelektualną, erudycyjną konstrukcją utworu i jego złożoną metaforyką pulsują elementarne problemy egzystencjalne, poznawcze i dramat oświetlającego je języka.

Świadectwo przyjaźni, a także wzajemnej intelektualnej i literackiej fascynacji Tymoteusza Karpowicza oraz Andrzeja Falkiewicza i Krystyny Miłobędzkiej, z którymi autor Słojów zadrzewnych korespondował po wyjeździe z Polski. W tomie m.in. poza listami, obszernym esejem i wierszami znalazł się bogaty materiał ilustracyjny, w tym zdjęcia oraz reprodukcje korespondencji.

Karpowicz jest nie tylko mistrzem poetyckich tropów i konstruktorem wersów, ale i specjalistą w tworzeniu krótkich anegdotek. To intrygujący aforysta, potrafiący uderzyć w czytelnika jednym zdaniem.