Poetyckie świadectwo historii prywatnej, generacyjnej i narodowej, ale rozegrane z typowym dla autora ironicznym (choć zawsze ciepłym!) dystansem. Podróż po kręgach kulturowych, które jako tłumacz Zadura przyswaja polszczyźnie (Ameryka, Węgry, Ukraina), a zarazem bycie zawsze w domu, zawsze w swojej (krytykowanej tu, a jakże!) biało-czerwonej ojczyźnie. Tom wciągający bardziej niż doniesienia z sekcji zabójstw – i znacznie od nich mocniejszy! 

W reportersko-felietonistycznym stylu, z ironicznym dystansem "starego mistrza", który niejedno już w życiu widział, Bohdan Zadura celnie punktuje absurdy naszej współczesności. Przywołując takie pojęcia, jak postawa obywatelska, wspólnota narodowa, lojalność społeczna, braterstwo, duma czy honor, i zestawiając je z medialnymi hejterskimi komunikatami, podważa symbole, które są dzisiaj niebezpiecznie nadużywane. Najmocniejsza i najbardziej zaangażowana książka naszych czasów. Mądra choćby nawet "po szkodzie".

Czytać nowy tom poetycki Bohdana Zadury to jak dostać list od wieloletniego znajomego – niby wiadomo, czego można się spodziewać, a przyjmuje się to z radością i utęsknieniem. Poeta konsekwentnie i z reporterską szczegółowością rejestruje rozgrywające się wokół niego wydarzenia. Komentuje wydarzenia polityczne i społeczne, zjawiska internetowe i medialne. Nie oddaje się autotelicznym zabawom, nie wynosi erudycją, nie koncentruje na własnym wnętrzu. Tworzy z czytelnikiem wspólnotę doświadczeniową, wykazując się jedynie wzmożoną uważnością i refleksyjnością wobec rzeczywistości. 

W Kropce nad i autor po raz kolejny udowadnia, jak uważnym jest obserwatorem współczesnej rzeczywistości – celnie wskazuje na jej paradoksy, zgłasza swoje wątpliwości, wytyka absurdy. Przenikliwość spojrzenia i ostrość wyrazu nie są jednak pozbawione pewnej dozy wyrozumiałości dla ludzkich słabostek. Punktem wyjścia wierszy i konstatacji są przy tym bardzo często zasłyszane czy przeczytane słowa. Drugim istotnym wątkiem tomu jest przemijanie, nie są to jednak wiersze przygnębiające, lecz pełne humoru, co w przypadku Bohdana Zadury nikogo dziwić nie powinno.

Tom zbudowany jest, właściwie dosłownie, z wierszy i snów. Wątki autobiograficzne przeplatają się z podejrzliwością wobec rzeczywistości – tej otaczającej oraz tej kreowanej przez media. Oniryczną logiką kierują się niemal wszyscy, jakże liczni, bohaterowie Zmartwychwstania ptaszka. Charakter całości dopełniają błyskotliwe anegdoty, doborowe puenty i swoisty humor autora.

Klasyk na luzie to zbiór wywiadów z Bohdanem Zadurą. Choć ich tematem przewodnim jest jego poezja, to często – jak to w zwykłych rozmowach się dzieje – skręcają w przestrzenie bardziej intymne, domowe, kuchenne. Obok refleksji nad wierszami snują się opowieści o młodości i Puławach, anegdoty z pracy na etat i życia literackiego w Polsce. Dzięki tej książce mamy okazję przyjrzeć się, jak z tego codziennego żywiołu rodzi się poezja. 

Bohdan Zadura wychodzi z propozycją podróży, w której senne wizje przeplatają się z - niekiedy boleśnie prawdziwymi, innym razem urzekającymi - wycinkami naszej rzeczywistości, co w efekcie daje absorbującą kompozycję. Komentarze do codzienności, nierzadko zabarwione ironią i humorem, oraz celne puenty to główne atrakcje czytelniczej wycieczki w głąb Nocnego życia. Publikacja nagrodzona Wrocławską Nagrodą Poetycką SILESIUS 2011 w kategorii Książka roku.

Ady, Babits, Balla, Benjámin, Csiki, Illyés, Juhász, Kántor, Kovács, Nagy, Orbán, Pilinszky i Szabó – 13 wybitnych poetów XX wieku z Węgier w obszernym wyborze i znakomitym tłumaczeniu Bohdana Zadury. Wydanie limitowane oprawione czarnym płótnem Cialux.

Ady, Babits, Balla, Benjámin, Csiki, Illyés, Juhász, Kántor, Kovács, Nagy, Orbán, Pilinszky i Szabó – 13 wybitnych poetów XX wieku z Węgier w obszernym wyborze i znakomitym tłumaczeniu Bohdana Zadury.

Maestria szczegółu, precyzja zdań, charakterystyczne, czarne poczucie humoru i jedyny w swoim rodzaju oszczędny, mądry liryzm, czynią Wszystko Zadury lekturą obowiązkową dla miłośników mocnych i prawdziwych literackich wzruszeń.

Wiersze 20 współczesnych poetów ukraińskich. Antologia Zadury choć nie ma ambicji, by przedstawić pełną panoramę współczesnej poezji ukraińskiej, jest jednak najobszerniejszą jak dotychczas w Polsce jej prezentacją. Limitowana edycja oprawiona czarnym płótnem Cialux. Trzecie, poprawione wydanie książki.

Wiersze 20 współczesnych poetów ukraińskich. Antologia Zadury choć nie ma ambicji, by przedstawić pełną panoramę współczesnej poezji ukraińskiej, jest jednak najobszerniejszą jak dotychczas w Polsce jej prezentacją. Trzecie, poprawione wydanie książki.

Na drugi tom Szkiców, recenzji, felietonów, stanowiący kontynuację edycji utworów zebranych Zadury, składają się teksty o poezji, prozie oraz kontekstach literackich, niepublikowane dotąd w formie książkowej.

Na pierwszy tom Szkiców, recenzji, felietonów, stanowiący kontynuację edycji utworów zebranych Bohdana Zadury, składają się trzy książki: Radość czytania (1980), Daj mu tam, gdzie go nie ma (1996) oraz Między wierszami (2002).

W drugim tomie prozy Bohdana Zadury znajdziemy trzy, tworzące swego rodzaju trylogię, powieści: Lata spokojnego słońca (1968), A żeby ci nie było żal (1971) oraz Lit (1997).

Trzeci tom Wierszy zebranych składa się z nowego, nieopublikowanego w osobnej książce zbioru Kwestia czasu, wierszy rozproszonych oraz obszernego bloku wierszy, zatytułowanego Ze starych szpargałów, zawierającego nigdzie dotąd nie drukowane utwory, pokazujące początki poetyckiej drogi autora. Całość uzupełniona alfabetycznym spisem wierszy wszystkich trzech tomów zebranych .

W pierwszym tomie prozy Bohdana Zadury znajdziemy opowiadania pochodzące z książek: Patrycja i hart afgański (1976), Do zobaczenia w Rzymie (1980) oraz nowy zbiór Striptease.

Wiersze Zadury z ostatnich dwudziestu lat pochodzące z następujących książek: Prześwietlone zdjęcia (1990), Cisza (1994), Kaszel w lipcu (2000), Ptasia grypa (2002), Kopiec kreta (2004).

Wiersze zebrane to zapis drogi poetyckiej trzymającego się trochę z boku poety pokolenia 68 , a dzisiaj jednego z mistrzów młodej generacji. Zapis drogi niemonotonnej, oferującej zakręty, a za nimi zmienione perspektywy. W pierwszym tomie poetyckiego dzieła Bohdana Zadury droga ta prowadzi od Krajobrazu z amfor do Dnia w którym ustąpił Stanisław Kania .