Tytuł książki Joanny Mueller nawiązuje do łacińskiego ultima thule, co oznacza „koniec świata”, „kres czegoś” bądź „ostatnie znane miejsce”. W Georgikach Wergiliusz użył tego określenia w znaczeniu „ultimatum”. Ku któremu z tych znaczeń skłania się autorka? Tom jest podzieloną na siedem mieszkań „twierdzą duchową”, macierzyńską „intymną wyspą” Sprawy publiczne zmagają się tu z doświadczeniami prywatnymi, leżącymi niekiedy na samych krańcach wypowiadalności.

Głównym tematem Powlekać rosnące jest macierzyństwo. W drugiej książce krytycznoliterackiej Joannę Mueller ciekawi, dlaczego temat bycia matką jest wciąż marginalny w literaturze. Autorka sama żyjąc literaturą, stara się wpisać w nią to najważniejsze doświadczenie kobiety: "Muszę coś zrobić z tą ciążą. Muszę ją przeżyć, przetrzymać. Muszę ją przetrwać, utrwalić. A ona mnie musi przepisać". Dlatego w książce wątki autobiograficzne splatają się harmonijnie z rozważaniami o literaturze.

28 wylinek - uwierających masek zrywanych słowo po słowie w poszukiwaniu wierzytelnej twarzy. 28 postaci - osesków, dziewczynek, podlotków, żon, matek, staruszek - gromadzących się rok po roku w dotkliwej pamięci ciała. 28 wierszy - pierwocinowych zawiązków gęstwiejących w gatunkowy ogród nieplewiony. 28 szuflad - a w nich autorka: wielokrotna w powrotach, zryw po zrywie wystawiana na głasnost.

Joannę Mueller w Stratygrafiach interesują utopie poetyckie, niełatwe związki między rzeczą a słowem. Bohaterami jej książki są poeci najbardziej radykalni, którzy nie bali się sięgać po niemożliwe: Norwid, Chlebnikow, Karpowicz. W szkicach poświęconych zarówno im, jak i najnowszej poezji polskiej autorka próbuje zrealizować własną utopię - scalić ze sobą "rozdzielone siostrzyce": literaturę i krytykę.