Gdzie baba siała mak zbiera wszystkie scenariusze teatralne i gry słowne dla teatru Krystyny Miłobędzkiej, w tym niewystawiane dotąd Głosy. Autorka doskonale wykorzystuje tu potencjał zabawy: jej zmienność, a także zapamiętanie się w grze i twórczość uczestników. Scenariusze zachęcają do współudziału: do współmówienia i współgrania – są zapisem możliwości teatralnych ukrytych w języku i przedmiotach.

Niezwykła w pomyśle i projekcie publikacja – zbiór dwunastu kart z wierszami, ułożonych i zamkniętych w tekturowym pudełku. Świadectwo poetyckiego minimalizmu i poetyckiej wielkości. Opowieść o świecie i doświadczeniu życia sprowadzona do zaledwie kilku "potrzebnych słów". Autorem projektu graficznego jest Ryszard Bienert.

Świadectwo przyjaźni, a także wzajemnej intelektualnej i literackiej fascynacji Tymoteusza Karpowicza oraz Andrzeja Falkiewicza i Krystyny Miłobędzkiej, z którymi autor Słojów zadrzewnych korespondował po wyjeździe z Polski. W tomie m.in. poza listami, obszernym esejem i wierszami znalazł się bogaty materiał ilustracyjny, w tym zdjęcia oraz reprodukcje korespondencji.

W książce zamieszczone zostały wszystkie teksty poetyckie Krystyny Miłobędzkiej opublikowane w cyklu Anaglify (1960) oraz tomach: Pokrewne (1970), Dom, pokarmy (1975), Wykaz treści (1984), Pamiętam (1992), Imiesłowy (2000), wszystkowiersze (2000), Po krzyku (2004, II wyd. 2005), gubione (2008).

Zapis czterech wieczorów autorskich. Pełne namysłu i dbałości o szczegół komentarze do wierszy odsłaniają pracę nad tekstem i samą poetkę - jej poszukiwanie słów, poczucie niemocy, ograniczenia. Do książki dołączona jest płyta CD z nagraniem pierwszego wieczoru, klipami poetyckimi oraz zdjęciami autorki.

Miłobędzka w gubionych pisze o języku, za pomocą języka, nie ufając językowi. Przy użyciu starych oraz wyświechtanych połączeń odkrywa i odczarowuje poetycką mowę.

Według słów samej autorki, teksty składające się na tę książkę pisane były w ciągu czterdziestu lat, podczas których autorka szukała odpowiedzi na pytania, kim jest dziecko i czym jest teatr. O myśleniu, języku, początkach wyrażania siebie - w tomie W widnokręgu Odmieńca.

Słowa w Przesuwance poruszają się własnym rytmem: pulsują, puchną, "lilipucieją" po to, by eksplodować znaczeniem poza tekstem, w momencie, gdy lektura dobiega końca. Wydanie bibliofilskie.