Mocny, dojrzały debiut Andrzeja Sosnowskiego z roku 1992, za który otrzymał Nagrodę im. Kazimiery Iłłakowiczówny (1992). Było to niewątpliwie wydarzenie w polszczyźnie, a sam autor stał się dla wielu czytelników już wtedy twórcą ważnym. Obok tej poezji nie sposób przejść obojętnie, każde spotkanie z nią wciąga w inne warstwy tekstu, fascynuje zarówno nowymi znaczeniami, jak i formą – precyzyjną, a zarazem niejednoznaczną, osadzoną w tradycji, jak i nowoczesną w wyrazie. 

Druga poetycka książka w dorobku Andrzeja Sosnowskiego, która pierwotnie ukazała się w 1994 roku (nie licząc Domu bez kantów, napisanego wspólnie z Tadeuszem Piórą i Kubą Koziołem). Ciemniejsza, gęstsza od debiutanckiego Życia na Korei. Już tutaj mocno są obecne wątki, tropy, które powrócą w późniejszych książkach. Całość skomponowana z precyzją udowadnia swego rodzaju samodzielność i możliwości twórcze języka.

Dom ran, a w nim współczesny świat – intelektualna miałkość, polityczna niemoc, tzw. sztuka – opowiedziany w charakterystycznym, niepodrabialnym stylu Andrzeja Sosnowskiego. Tom finezyjny i spójny w każdym calu, wysmakowana i wciągająca gra w literackie odniesienia (czy uda się wszystkie odnaleźć?). Książka, która zaskoczy nawet najwierniejszych czytelników poety. Dom ran – tu śmiech zamiera na ustach. 

Dwukrotny laureat Nagrody Literackiej Gdynia tym razem w roli wykładowcy i to nie byle jakiego, bo opowiadającego o poezji i jej związkach z tańcem, seksem, płaczem czy śmiechem nie poprzez akademicką interpretację, ale za pomocą anegdot i rozmaitych odniesień do innych dziedzin sztuki, ze wspaniałym efektem końcowym. W latach 2007-2008 roku Andrzej Sosnowski wygłosił cykl siedmiu wykładów pt. "Wiersz i...", które teraz ukazują się w formie książkowej.

Przez Zanzibar i Arkadię do hotelu @lantyda – w Sylwetkach i cieniach Andrzej Sosnowski porywa czytelnika w rejs last minute tropem bohaterów, "ku lądom podbitym, bez umów o dzieło". W tle snów dzwoniących czelestą buczą mikroprocesory, brunatny karzeł przechodzi przez niebo, w oddali słychać okrzyk "Eyjafjallajoekullto". Sosnowski otwiera drzwi do swego mitu.

Zbiór esejów krytycznych i historycznoliterackich dotyczących takich zjawisk we współczesnej poezji, jak nurt flow i chart, czy koncepcja przekładu autorskiego. To także poetycka summa współczesnych zjawisk poetyckich oraz ostry punkt widzenia autora z nimi związanego.

Kameralna wieża Babel języków i stylów: od starożytnych guseł po (od)głosy współczesnego świata, z naciskiem na romantyczny "triumf życia" w upiornej scenerii. Dziady? Nie, poems: nowa, wirtuozerska książka Andrzeja Sosnowskiego, wciągająca czytelnika w wielopoziomową grę słów, melodii, rytmów i tropów.

Pozytywki i marienbadki to tom, który gromadzi cały dotychczasowy dorobek poetycki Andrzeja Sosnowskiego. Wędrując od pierwszego zbioru Życie na Korei aż po ostatni Po tęczy, możemy prześledzić ruch wewnątrz języka i poetyki na przestrzeni ostatniego dwudziestolecia XX wieku.

Sosnowski raz jeszcze zmienia styl, wymija schematy, komplikuje czytelnicze przyzwyczajenia. Lektura Po tęczy to spotkanie z poezją, której język w żadnym momencie nie okazuje się zawodny, raz po raz układając się w konieczne konstelacje na skomplikowanej mapie literatury.

Płyta Trackless to wspólne dzieło czytającego swoje poezje Andrzeja Sosnowskiego oraz Chain Smokers, wrocławskiej formacji muzczynej zawiązanej specjalnie na potrzeby tego projektu.

Sześć książek Andrzeja Sosnowskiego w jednej: Życie na Korei (1992), Sezon na Helu (1994), Stancje (1997), Konwój. Opera (1999), Zoom (2000) i Taxi (2003). Całość uzupełniona alfabetycznym spisem wierszy.

Autor Nouvelles impressions d'Amérique "przeszukuje rzeczywistość" z niejasnym przeświadczeniem, że "jakieś misteria są chyba tuż za szybą", patrzy w "nieruchome wodospady światła", słucha "mamrotania rzeczy", przemierza "smagany wiatrem, coraz bardziej stromy labirynt", i wciąga do niego czytelnika.

Iluż będzie takich śmiałych, co będą owo Taxi gonić, by gdzieś po drodze paść, odejść od lektury; i takich smutnych, co ponieśli kolejną klęskę, nie umieli sobie poradzić (poddali się!). Ale dla tych, co wytrwają, pozostanie zadowolenie jak po długiej, orientalnej podróży. Taksówką, oczywiście.

Andrzej Sosnowski działa według własnych przepisów lub tych, które uznaje za swoje. Realizowany przez niego projekt w Wierszach jest zamachem na naszą rzeczywistość - czytelnik, na którego liczy jego poezja, nie będzie zbyt długo czuł się bezpiecznie w meandrach poetyckiego słowa i metaforyce wersów.