Wykrzywiam się na ten wszechświat
Wiele z wierszy, które znalazły się wyborze dokonanym przez Dariusza Suskę, Władysław Broniewski pisał w ostatnich latach życia, po śmierci drugiej żony Marii i ukochanej córki Anki, kiedy już nie musiał układać się ze światem, mógł pełniejszą gębą "wykrzywiać się na ten wszechświat" - tak źle urządzony. Te wiersze to być może najpiękniejsze wiersze poety. Książka ukazuje się w serii "44. Poezja polska od nowa", w której uznani współcześni poeci przedstawiają twórczość klasyków.
Seria
44. Poezja polska od nowa
Opracowanie typograficzne
Opinie o książce
Paweł BernackiDariusz Suska odsłonił emocjonalność tej poezji, lecz nie tę łzawą, a tę męską, która nie płacze, ale wyje. Uwidocznił jej czułość ku drugiemu człowiekowi, empatię. Uwypuklił pomijany często wątek straty. Jednocześnie nie zatracił przy tym siły tej poezji, jej mocy oddziaływania. Kierując się ku intymności, nie zapomniał o społecznym wymiarze liryki autora “Bagnetu na broń”. Ba! On go poszerzył, czyniąc z Broniewskiego nie tylko poetę rewolucji czy obrońcę sprawy polskiej, ale pisarza, który, może nieświadomie, staje się głosem wielu, wykrzywiających się, jak on.
Potrzebujesz pomocy? Masz pytania?Zadaj pytanie a my odpowiemy niezwłocznie, najciekawsze pytania i odpowiedzi publikując dla innych.