Nagradzana, tłumaczona na wiele języków i wystawiana w teatrach książka Rumeny Bužarovskiej – pisarki macedońskiej uznanej za jeden z najciekawszych głosów prozatorskich w Europie. Na zbiór składa się jedenaście opowiadań ukazujących perypetie rodzinnego (małżeńskiego) życia. Choć w książce nie brakuje czułości okazywanej bohaterom i zrozumienia dla ich motywacji, to dominuje w niej przekonanie o ciemnej stronie ludzi, którzy są sterowani przez geny, mroczne popędy, nawyki oraz stereotypy. Mężczyzn autorka przedstawia jako egocentrycznych despotów, którzy nie poznali innych wzorców życia niż patriarchalne. Kobiety są niewiele lepsze – dzielnie walczą o własny głos, ale bywają próżne, zakłamane, podstępne, w ostateczności gotowe nawet zabić.
Mój mąż, poeta
Zupa
Cudzołożnik
Geny
Nektar
Puste gniazdo
Człowiek z nawykami
Ojciec
Sobota, piąta po południu
Lila
Ósmy marca
Opracowanie typograficzne
Opinie o książce
Monika ŁadońTytułowy mąż – rozpisany przez Bužarovską w jedenastu portretach – uosabia najgorszą, najbardziej toksyczną męskość. To mężczyźni nieznoszący krytyki, przemocowcy z przerostem ego. Bužarovska przedstawia ich wyjątkowo bezwzględnie, niejako odwracając bieguny naszych kulturowych przyzwyczajeń, bo tym razem mamy do czynienia z taksującym spojrzeniem kobiet-narratorek na mężczyzn. Wyraźnie wybrzmiewa to choćby w otwierającym tom opowiadaniu, zatytułowanym Mój mąż, poeta. Nieczuła ocena żony dotyczy wyglądu starzejącego się mężczyzny, ale jej ostrze sięga zwykle znacznie głębiej, tego, co w oczach samego bohatera określa jego wyjątkowość.
Wszystkie książki mówią, Facebook U Bužarovskiej kobiety uzyskują moc spojrzenia na swoje życie z bliska. Przyjrzenia się swoim związkom i swoim mężom. Chociaż przecież nie bez emocji.
Potrzebujesz pomocy? Masz pytania?Zadaj pytanie a my odpowiemy niezwłocznie, najciekawsze pytania i odpowiedzi publikując dla innych. 
