żal, może on
Pierwszy od Cichych psów z 2017 roku zbiór wierszy jednego z najważniejszych współczesnych poetów, laureata Nagrody im. Wisławy Szymborskiej 2015. Honet – można by powiedzieć – pisze od lat tę samą książkę: księgę utraty, żalu i samoudręczenia. A jednak snując ten wiekuisty lament, autor prowadzi nas za każdym razem w inne rejony nie tyle ośmielonej, ile zranionej wyobraźni, wyzyskuje różnorodne tony nasyconego metaforami, a zarazem precyzyjnie tnącego języka. Między nawykiem rozmów ze zmarłą a zapisami z alkoholowego odwyku rozgrywają się najdotkliwsze, najpiękniejsze frazy najnowszej poezji. Jej sednem jest żal i ból – to, czego szukamy w wierszach, nawet jeśli boimy się do tego przyznać.
pomysł nocy na ciebie
pokój z widokiem na puste podwórko
ostrzyciel noży
sen agaty
dziewczynka z cząstką pomarańczy
ziemia, ziemia
zakłopotanie
śmieszni i szczęśliwi
świat daktyli
chodziło o janka
z reszty dni poprzednich
szkło w inkubatorze
czterdzieści pięć lat temu otworzyłem oczy
z wielkiej księgi
pamięć rozmawia z wiatrem
chodzący w kuli
lampa z placu bieńczyckiego
ciemna pieśń
płomień
lepsze ciało
kiedyś i dziś
czynsz
o astronaucie roztrzaskanym w głogu
oszustwo
poeci z ducha czesława miłosza
ulica chłopickiego w lutym
nad stawem jasnowidzenia
o tym, co utraciliśmy
ewangeliści przed hotelem puro
poranek
piosenka dla córki
butelka
zatrzymanie w areszcie w celu wytrzeźwienia
maryja, która miała w głowie słowiki
protezy, wolontariusze
zimowe imię
szermierze na wózkach
pomysł nocy na mnie
